06 december 2021
POST CRAIOVA: LOGEE
Enige tijd geleden hadden mijn vrouw en ik een logee in huis: een negentienjarige Roemeense studente die Psychologie studeert aan de Tilburg University. Vanwege privacy-reden zal ik haar Elize noemen. Ze komt uit Poiana Mare, een klein dorpje in het zuidwesten van Roemenië waar verre familie van mijn vrouw woont. Vandaar.
Poiana is een langgerekt lintdorp – naar ik meen een van de grootste dorpen in Roemenië zonder stadsrechten. Daar is al het wetenswaardige over Poiana wel mee gezegd. Waar je als mens ter wereld komt is toeval. Poiana is in dat geval naar mijn persoonlijke maatstaven zeker geen lot uit de loterij. Zo is er in het dorp geen gas- of waterleiding, geen riolering en zijn nog lang niet alle wegen geasfalteerd.
De welvaartsverschillen tussen stad en platteland zijn in Roemenië sowieso nog erg groot. Als je in de auto een grote stad uit rijdt, lijkt het vaak alsof je met elke kilometer tien jaar terug in de tijd gaat. Poiana is een schoolvoorbeeld hiervan. De bevolking vergrijst in hoog tempo en bestaat bijna geheel uit kleinschalige (zelfvoorzienende) keuterboertjes. Geen werkgelegenheid, een lage gemiddelde levensverwachting en hoegenaamd geen voorzieningen. Dat is Poiana wel zo’n beetje.
Voor Elize was het een grote uitdaging was om een kamer te vinden in de omgeving van Tilburg, Breda of Eindhoven. Ze is slim, aardig en behulpzaam, en 12 uur per dag gefocust op haar studie zonder DUO-regeling of studiebeurs. De eisen die ze aan een kamer stelde waren uitzonderlijk laag en haar budget met €500 per maand niet eens uitzonderlijk klein, maar het tekort aan kamers is dusdanig groot, dat het er even op leek dat ze onverrichter zake terug moest keren naar Poiana.
Door een paar weken overbrugging bij mij thuis is dat gelukkig opgelost. Het viel me op dat heel veel kamerverhuurders bij kameradvertenties ‘no internationals’ vermelden. Blijkbaar is een Nederlands paspoort een voordelige kwalificatie voor een kamerverhuurder, ik vraag me af waarom. Het kwam op mij een beetje discriminerend over, zeker in de tijd dat je in personeelsadvertenties bijvoorbeeld geen gendervoorkeur of leeftijd mag vermelden.
De sprong van een dorpje zonder stadsrechten in zuidwest Roemenië naar studeren aan de Tilburg University is groot. Roemeense ouders zijn bereid om zich drie slagen in de rondte te werken om hun kinderen een betere toekomst te geven. Gelukkig maar, want toegang tot internationale universiteiten is cruciaal voor de ontwikkeling van een nieuwe generatie slimme en ambitieuze Roemeense studenten zoals Elize. En van die ontwikkeling gaat Roemenië big time profiteren. Mijn voorspelling: de groei van Roemenië als opkomende economie zal in de toekomst alleen nog maar groter worden.
